1908- Deve, sığır ve koyunun zekâta tâbi
olmaları için açıklanan önceki şartların dışında iki şart daha vardır:
1) Bunlar yıl boyunca (binilmek veya yük taşımak gibi)
çalışmamış olmalıdırlar. Hatta bunlar bütün yıl süresince bir iki gün
çalıştırılmış olsalar bile yine zekâtları farz olur.
2) [Saime olmalıdırlar, yani] bütün yıl boyunca kırlarda ve
meralarda otlayıp geçinmelidirler. Yılın tamamını veya bir kısmını evde
toplanmış ot bağlarından beslenen yahut sahibinin veya bir başkasının mülkü
olan ekinden otlatılan hayvanlar zekâta tâbi değildir. Ama farz ihtiyat gereği
yıl boyunca sahibinin topladığı otlardan bir veya iki gün otlayan hayvanın
zekâtını vermek gerekir.
1909- Bir kimse, devesini, sığırını veya
koyununu otlatmak için kimsenin ekmediği bir otlak yeri satın alır, kiralar
veya orada otlatmak için haraç verme mecburiyetinde kalırsa, zekât vermelidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder